کارما. پی نوشت.
و این رفتار تکرار شونده ست از سمت دوستانم... دوستان نزدیکم...
درسش چیه این ماجرا؟!...
...
که دل نبند؟... که روی بودن آدم ها حساب نکن؟... که اصلن قرار نیست چیزی ثابت باشه؟!... که قول و قرار ها رو محترم بدار، ولی اگه کسی سر قولش نموند، ناراحت نشو؟!... که درگیر آدم ها و پریشانی ها و علایق و بال و پایینشون نشو؟!... که همه ی ما حق انتخاب داریم؟!... که دوستی یعنی پذیرفتن هم با همه ی خصوصیات اخلاقی؟!... که درک کن آدما رو؟!... که ممکنه یه نفر تو ظاهر خیلی محکم باشه و نشون بده پاهاش رو زمینه، ولی واقعیتش عین یه بادبادک رها تو هوا در حال سرک کشیدن به هرجا؟!...
که...
که دلتو گره نزن به آدما... که آدما هر چی که باشه آدمن و در حرکت و تغییر و تلاطم... که لنگر و تکیه گاه نباید از جنس آدمیزاد باشه... نباید اصن زمینی باشه... که این زمین هم خودش دائم در حال چرخیدن دور خودشه...
...
که یاد بگیرم که غمگین بشم، دلگیر بشم، ولی بعد بگذرم...
...
بگذار و بگذر...
