پریشان نوشت

عصری، وقتی داشتم دونه دونه تیکه های سن. گ رو پولیش میکردم، شمردم، شده بود هفت تا تیکه...

گرچه که فکر میکنم هر کاری میکردم نمیشد از وسط اون همه ترک اون سایز بزرگ نگ. ینی که سفارش مشتری بود در بیارم، ولی برا آروم کردن دل خودم، همه ی تیکه های باقی مونده رو تراشیدم.

فقط موند یه اشک حدودن سه میل در چهار میل که در لحظات آخر از دستم پرید و گم شد. 

دیگه بلای آخر بود. تپش قلب گرفته بودم از عصبانیت... 

عصری بالاخره تحویلش دادم.

یه نفس راحت کشیدم.

انگار سنگینیش از روم برداشته شد.

...

آقای سنگی یه سری اصطلاحات تو صحبت هاش استفاده میکنه که گاهی برام مسخره ست. نمیفهممش. گاهی حتی فکر میکنم رفته به سمت خرافات. مثلا وقتی در مورد اومد نیومد یه نگ. ین میگه. یا توصیه ش به همراه داشتن یه سن. گ خاص جهت رفع فلان چیز و یا همین اصطلاح سنگینی و سبکی که نسبت میده به چیزی...

من امروز خیلی جدی امروز خودم در مورد احساس سنگینی و سبکی یه چیزی نظر داشتم!!!