پریشان نوشت

تو صحبتای چند روز پیشم با آقای همکلاسی درباره ی کارهای سرام. یکی م هم حرف زده بودیم. دلش میخواست ببینه. 

امروز رفتم یه سر آموزشگاه و چندتا نمونه کار بردم... خوشش اومد خیلی و گفت علاقمنده که روش کار کنه...

و مثل همه ی آدمها در اولین مواجهه شون با این کار، شروع کرد به ایده دادن برای تولید محصول با کاربری جدید.

و من هم فقط گوش کردم... حالا قرار شد طراحی کنه.

...

دارم فکر میکنم که من مخم نمیکشه با دوست هنری م کار کنم و یا حتی با دوست جدی م.

کلا آدم تعامل های سازنده در کار نیستم!

با دوست کوچیکمم دیگه از کارشناسی درگیری هامونو داشتیم و الان کاملا مدل همو میشناسیم.

اون وقت حالا فک کن بخوام با یه آدم کاملا غریبه کار کنم!...

نمیدونم نتیجه چه جوری میشه.