پریشان نوشت

یهو احساس کردم باید برای "خودم" کاری بکنم...
"خودم" دلش میخواست دیده بشه... دلش میخواست یکی باهاش همراهی کنه... با دلش راه بیاد... نازشو بکشه... یکی بهش توجه کنه... براش وقت بذاره...
برا همین، یه بلیط سینما گرفتم و "خودم" و بردم سینما... فیلم "فروشنده"... بعد هم "خودم" و ناهار بردم بیرون و سر صبر و در سکوت و آرامش نشستم تا غذاشو بخوره...
بعد هم سلانه سلانه رفتم کارگاه...
یه موسیقی خوب برای "خودم" گذاشتم و کمی کار کردم و یکی دو ساعت بعدش برگشتم خونه...
...
الان حالم خیلی بهتره...
...

پ.ن
یادم میاد روز تولدم سال هشتاد و درد، هیشکی یادش نبود... اساسن خرداد سال هشتاد و درد وقت این جور کارا نبود...
یادمه، دست خودمو گرفتم و خودمو بردم سینما... وسط اوووون همه حال بدی... رفتم "درباره الی" رو دیدم...

پ.ن.دو.
تابستون نود و دو... بدترین روزای زندگیم... تلخ ترین... سنگین ترین... خودمو بردم "گذشته" رو ببینه...