پریشان نوشت

جوجه پوستش حسابی خشک شده.

میخواستم کمک بدم با مامانش بریم دکتر، بعد مامانش گفت که نمیاد. و تلفنی با دکتر صحبت میکنه. و عکس میگیره و میفرسته... و از من خواست برم پیش دکتر داروشو بگیرم...

رفتم و گفتم خودمم ویزیت کنه... 

ازم درباره خشم پرسید، و من جریان نامه نوشتنمو براش تعریف کردم...

خیلی خوشش اومد.

شروع کرد درباده اهمیت نوشتن در یادگیری درست زبان مادری حرف زد و بعد رفت تو تاریخ...

از حمله ی اعراب و مغول، اومد تا پهلوی و بعد جمهوری اسلامی... برگشت به ساسانی و مقایسه کرد با الان... رفت تو شاهنامه و مقایسه کرد با حمله اعراب... اومد پهلوی اول، بعد رفت تا جنبش های ضد نژاد پرستی و مارتین لوتر و کندی...

و من تو اون یک ساعت و اندی فقط لبخند زدم و سر تکون دادم و گفتم بله بله... و به دوست جدی م فکر کردم که تو ایستگاه مترو منتظرم نشسته بود...