پریشان نوشت

یک ساعت و نیم بود که قفل شده بودم رو کار و داشتم گلهاشو سایه میزدم. 

الان یهو از سوزش گردن به خودم اومد و باورم نمیشه این همه گذشته. 

احتمالا، ینی اگه جیغ منزل در نیاد، تا دو ساعت دیگه میمونم. 

سر و صدایی که از بیرون میاد داره میگه که همچنان خیابونا شلوغه...

هدیه حالش بهتره... حالا بعد از گذشت هشت ماه، علائم بهبودی رو دارم خیلی ریز توش مشاهده میکنم... و البته به روش نمیارم...

اگرچه که این روزها یادآور شروع بیماری پدرشه... بیماری ای که چهار ماه بیشتر طول نکشید...

و اولین عید بدون حضورش...

ولی انگار یه نوری دلشو روشن کرده...

این یکی دو روز رو تو کارگاه با هم بودیم و کارهامون خیلی خوب پیش رفت.

روزهای بسیار شلوغ و پر کاری داشتم.

و همچنان هم منتظرم سال تحویل شه و اون چند تا عید دیدنی اصلی رو زودی برم و برگردم کارگاه. 

امیدوارم که شرایطش فراهم شه. 

با مدل عجیب و جدیدی از خودم مواجه شدم که دلش سفر نمیخواد... گردش نمیخواد... دلش خلوت خودشو میخواد. و حالشم خوبه!

خلاصه که،

سال داره با پر برکت ترین روزهای خدا شروع میشه و من بوی بهبود ز اوضاع جهان میشنوم...