پریشان نوشت

هاها! خیلی بامزه ست که فامیل هیچ کدوم از طرفای بازی نباشی و تو جلسه ی بله برون خیلی جدی حضور داشته باشی و آدما و رفتارها و حالت هاشون رو بدون هیچ استرس و درگیری احساسی تماشا کنی!!!
تو اون تعداد کم فامیل داماد، ینی دقیقن عمه و عمو و خاله و دایی، من مهمون پنجم بودم...
قبل از شروع مراسم، با کلی هیجان و البته که استرس، یه میز رو آماده کردیم و هدایا رو چیدیم و با کلی شمع و گل و پروانه و اینا تزیین کردیم.
و بعد از اون، من در آرامش نشستم و گاهی هم خب پاشدم و با مهمونای دو طرف که با هیجان و دلشوره و لپ های گل انداخته، وارد میشدن دست دادم در مقابل نگاه پرسشگرشون، اعلام کردم که دوست خواهر دامادم! :)))
اساسن همیشه روابط دوستی ماها برای اطرافیان عجیب بوده!