خلاقیت در سطح ناخوداگاه

در حیرتم از این حجم عظیم ارتباطات گودرز و شقایقی که در رویاهام میبینن.

کاش در بیداری هم...

!!!

بارون...

غم

مردیم از بس دیدیم و دیده نشدیم...

اسمارت

این روزها درگیر هوشمند شدنم...

...

به غایت بیهوده ست همش.

از دست رفته...

همه ازش نا امید بودن. نوزاد بود. مادرش گذاشتش تو یه کیف و با گریه گفت ببریدش. ببرید بسوزونید...

با جیغ بچه رو گرفتم... فریاد زدم که من نمیذارم! من نمیذارم! زنده میمومنه... من ازش مراقبت میکنم... بچه هه بهم نگاه کرد. لبخند بی رمقی زد و از حال رفت... گرفته بودمش تو بغلم و بردمش پیش دکتر... امید زیادی نبود... بعضی ها حتی مسخره م میکردن... بچه کم کم داشت تو بغلم کوچولو میشد... من در انکار بودم و فقط اشک میریختم و دنبال یه راه نجات بودم... 

بعد بچه کم کم تجزیه شد... صورتش از بین رفت... لباساش موند تو دستم...هیچ کاریش نمیتونستم بکنم... هیچ جوری نمیتونستم جلوی این اتفاقو بگیرم...

داشتم ضجه میزدم که خواب پریدم...