پریشان نوشت

یه وقتا به زندگیت که نگاه میکنی، میبینی یه چیزای خاصی هی تکرار شدن. بعد تو اصلن یادت نبوده.
مثلن من که رفتم تو فضای کار سن. گ، بعد از یه مدت یادم اومد ده سال پیش پدربزرگم یه سن. گ تراش نخورده بهم داد که از خیلی قدیم داشت. و گفت که چیز با ارزشیه. الان میدونم یه راف عق. یق پرتقالیه... بعد اون روزا همش با خودم فکر میکردم کاش من میتونستم اینو بتراشم و باهاش یه گردنبند درست کنم... دلم میخواستااااا... یا مثلن بچه تر که بودم هر جا میرفتم چشمم دنبال سن. گ بود... مثال زیاد داره...
خلاصه تو جاهای مختلف زندگیم انگار اومده بود و یه دالی کرده بود و رفته بود...
...
حالا من بازم از این دست داستان ها دارم با بحث کودکان.
نه خیلی آدم سر و کله زن با بچه هام و نه خیلی انرژی دارم، ولی خب الان که نگاه میکنم، هی تو مسیر زندگیم اومدن جلو روم...
مثلن یه پروژه تو ترم سوم کارشناسی درباره زمین بازی بود... بعد پایان نامه ش بازم بازی و آموزش بود... بعد حتی کنکور عملی ارشد، آموزش ریاضی بود، بعد پایان نامه ی ارشد باز بازی بود... و حالا جالبیش اینه که اصلن این انتخابها با قصد قبلی نبود. یعنی از چهار تا پروژه ی اصلی ارشد، سه تاش یه چیزای پرت و پلای دیگه بود، آخرش یهو رسید به بچه ها...
بعد از دانشگاهم مثلن یه روز خودم رو سر کلاس مربی گری خلاقیت برای کودکان دیدم... یه روز خودمو وسط حیاط مهد!...
ولی با این حال، خط اصلی زندگیم نبود.
ینی همون قدر که میتونم بگم من در طی تحصیلات دانشگاهی رو بحث کودکان کار کردم، میتونم بگم رو بحث مثلن دکوراسیون هم کار کردم!
...
همه ی اینا مقدمه بود برای اینکه بگم، بازم سر و کله مباحث مربوط به کودکان تو زندگیم پیدا شده!...
در حالی که زیر خروارها(! با اغراق خب!) سنگ موندم و بیزینس به گل نشسته ی قبل از سنگم هم چشم امید بهم داره...
...
کلیییی کار دارم، ولی دلم داره غنج میزنه واسه این پیشنهاد جدید!