33-167
دوست کوچیکم مسج داد که با جوجه م میام...
از در که اومدن تو، گفت سلام خاله... ساعت سه بود... تا هشت شب که گفت، خاله خدافظ، یک لحظه هم ساکت نشد!
حتی وقتی کارتون میدید.
اولش هر چی خرت و پرت دم دستش بودو با یه طناب به هم بست و یه اژدها درست کرد که دورتا دور کارگاه در حرکت بود...
بعد اعلام کرد که یه ترن هواییه و در مورد تعداد صندلی ها، مدلشون، ایمنی شون، سن افرادی که میتونن سوارش بشن، که از قضا فقط مناسب بچه های پیش دبستانی و کلاس اولی بود، در مورد خطراتش برای بچه های دوساله و... با هیجان حرف زد... بعد ما مثلن دو تا مادر بودیم که میخواستیم بچه هامونو سوار ترنش کنیم!...
بهمون تعهد داد که همه چیزش کاملن ایمنه و بر اساس استاندارد طراحی شده!... و اطمینان خاطرمون رو جلب کرد...
و برای یک ربع بعدش، دور تا دور کارگاه دوید و ویژ ویژ و فیش فیش کرد و جیغ زد...
بعد یهو اعلام کرد که متاسفانه دستگاه رهم کرده!... ینی رم کرده... و کاری از دستش برنمیاد!...
و یک ربع بعدی دیگه رسمن داشت میز و صندلی و زمین و سقفو بهم میدوخت!...
بعد که کمی خسته شد، وایساد و شروع کرد به حرف زدن درباره تیم تحقیق و بررسی در مورد علت رهم کردن دستگاه... پلیس شد و بازجو شد و...
و آخر سر معلوم شد که پت و مت خنگ رفتن تو موتور خونه ی ترن هوایی و دستکاریش کردن!...
حالا ما باید نقش قاضی رو بازی میکردیم و خودش هم وکیل و هم شاکی!!!...
و با اینکه، در مقام وکیل، به قول خودش، خنگ بودن پت و مت رو اثبات کرد، ولی وقتی ما حکم دادیم که پس فقط از سر کارشون اخراجشون کنیم، در مقام شاکی قرار گرفت و رضایت نداد و درخواست حکم تبعید داد... به سیبری!!!!
...
ما؟
ما در تمام این مدت داشتیم کار میکردیم و سر و صداها و داستانهاشو گوش میدادیم!!!
...
و من در حیرت بودم از داستان پردازی ها و دایره ی وسیع لغات این جوجه ی پنج ساله!!!
