33-190-1
داشتم براش روی کاغذ توضیح میدادم که قاب اون تو گردنی عق. یق رو چجوری بسازه و چطوری نصبش کنه و... که گفت: دیشب خوابتو دیدم!...
تو دلم گفتم یا خدا! باز این شروع کرد...
یه لحظه مکث کردم و بعد دوباره به حرفم ادامه دادم... ساکت بود... سرمو بلند کردم نگاهش کردم... یه جا دیگه بود... به دیوار پشت سرم زل زده بود و انگار داشت سعی میکرد به یاد بیاره... صداش کردم... و وقتی نگاهم کرد به حرف قبلیم ادامه دادم... بی توجه گفت: تو یه حسینیه بودیم... گفتم: خیر باشه...
به نظر میرسید فهمیده که اصلن علاقه ای به این بحث ندارم و ادامه نداد...
ولی یه ربع بعد دوباره وسط یه حرف دیگه گفت: تو شعر میگی؟!... با چشمای گرد شده گفتم، نه!... و تو دلم گفتم تو رو خدا تمومش کن!... گفت: نشسته بودی داشتی شعر میگفتی و مینوشتی...
گفتم: جالب بود... خیره...
واقعن نمیدونستم چی باید بگم. اصلن دلم نمیخواست خارج از کار باهاش دیالوگ داشته باشم.
از قیافه ش معلوم بود که میخواد بازم حرف بزنه... ولی پشیمون شد... فقط گفت، بعده نماز صبح...
...
قبلن یکی از بچه ها دنبال یه مدل خاص انگش. تر میگشت. گفته بودم برات پیدا میکنم...
ازش پرسیدم داره؟ که داشت و چندتایی برام آورد که انتخاب کنم... ولی وقتی فهمید برای دوستم میخوام، پیشنهاد داد همه شونو ببرم و بهش از نزدیک نشون بدم.
برای خودم تعداد و قیمتو یادداشت کردم... بهش گفتم شمام بنویس تو دفترت... شاید این برگه من گم شد... شاید اصلن افتادم مردم... درجا گفت: اولا شما خیلی غلط میکنی! دوما فدای سرت!
گفتم: من دارم جدی صحبت میکنم... و نگفتم: قصدم ناز کردن که نبود!!!...
وسایلمو جمع کردم و داشتم میومدم بیرون که گفت: یه فیروزه دستت کن! خیلی تو چشمی!...
گفتم: عادت به انگشتر ندارم... ممنونم. خداحافظ!
مخم دیگه از دستش داغ کرده بود!!!
