پریشان نوشت

با گلی رفتیم مدرسه قر. آن... همش نگران بودم که فضای اونجا رو نپسنده و تاب نیاره. جلسه سوم بود و کلی هم درس باید میخوندیم که نخونده بود. تایم اول کلاس به مباحثه گذشت. با اینکه پیش مطالعه داشتم ولی کلن اسپیچ لس بودم. انگار مخم آف بود. از اون طرف گلی همون لحظه تازه داشت میخوند و  تحلیل هم میکرد و کامنت میداد و مونده بود متعجب که چرا من ساکتم. 

به نظر میرسه رمم بیش از حد پره. اصلا کار نمیکنه! باید یه چیزایی رو حذف کنم... گرچه که لایف استایلم اساسا پریشان وار زیستن بوده، ولی انگار باید کمی بهش سامون بدم. 

بیش از یک دقیقه نمیتونم تمرکز کنم. 

انگار من در مراحل اولیه برین استورمینگ موندم و هیچ وقت به جمع بندی تهش نرسیدم!

...

بعد کلاس رفتم خونه شون. باهم نشستیم آن شرلی تماشا کردیم و چایی خوردیم...

دادا سر شب اومد و شام خورد و جلو تلوزیون بیهوش شد.

ما هم که دیدیم حالا حالا ها خوابمون نمیبره، نشستیم به حرف زدن و بعد هم دراز کشیدیم کف اتاق و مداد رنگیا رو پخش کردیم رو زمین و با هم کتاب رنگ آمیزیشو رنگ کردیم...

تا سه صبح!

خیلی هم عالی!