34-309
یه وقتام به یه استیتی میرسی که دلت میخواد با یکی حرف بزنی، یکی که بفهمه حرفتو، بعد اون یکی به هیچ جاش نیست!
بعد میگی اصلا به درک! برو بابا!
و میری لیست کانتکت هاتو بالا پایین میکنی، و میبینی که هیشکی نیست!
.
دراز میکشی. پتو رو میکشی سرت و ریز ریز واسه خودت اشک میریزی.
.
یه وقتا خسته میشی... یه وقتا از دست آدما، از دست دوستات که تو حال بدی هاشون همیشه بودی و تو حال بدی هات، نیستن...
نیستن...
اساسا به هیچ جاشون نیست...
کسی که خوب کردن حالش مدتها چالش زندگیت بوده، حالا ته توجهشون اینه که:
- خوبی؟!
- نه زیاد.
- خوب باش!.. شب بخیر...
.
یه مسج هایی از فحش بدتره برا آدم.
یه پیام های ظاهرا دوستانه ای هست که جیگرتو آتیش میزنه!
.
پ.ن
برا آدما انرژی نذار وقتی هنوز بزرگ نشدی...
وقتی ازشون توقع داری!
فاز خر مرامی ورندار وقتی آدمش نیستی!
وقتی اینجوری میخوره تو برجکت!
تو مسئول خوب کردن حال آدما نیستی!
تو همین که خودتو جمع کنی و اون حال پریشونتو سر و سامون بدی کلی هنر کردی!
یا بزرگ شو و به دل نگیر!... یا خفه شو و پتو رو بکش سرتو فین فین کن!... یا اینقدر برا دور و بریات وقت نذار!...
ابله!
...
