پریشان نوشت

مثلا همین الان که خودمو دارم میبینم که پونزدهم آبان، روز تولد مادرم، شب بیست و هشت صفر، تو روزای سی و پنج سالگی، تنها تو کارگاه نشستم و نور چراغ مطالعه لپ راستمو داغ کرده و من تو دست راستم چکشه، دست چپم قلمه و دارم لبه های زیگزاکی ه برگهای گل سرخ روی بشقابمو میزنم. (میکشم؟ میسازم؟)...

آه! خدای من! کی فکرشو میکرد؟!!

بعد،

یهو همه ی پونزده آبان های عمرت از جلو چشمت رد میشه...

بعد همه ی بیست و هشت صفر ها...

بعد همه ی گل و مرغ هایی که تو زندگیت دیدی و فک نمیکردی یه روز اینجوری درگیرش بشی...

بعد همه ی بشقاب مسی ها...

بعد...

.

پارسال، الان رسیده بودیم به عمود هفتاد و دو و چپیده بودیم تو یه موکب...