پریشان نوشت

کیسه وسایلشو برداشت و انداخت رو شونه ش و راه افتاد.

اما بعد از چند قدم وایساد و انگار بخواد یه موضوع مهمی رو بهم بگه، آهسته و شمرده گفت:

عمه! یه آدمایی هستن که آشغالا رو جمع میکنن و میریزن تو کیسه ی بزرگ، بعد اینجوری -دوباره کیسه رو انداخت رو دوشش- با خودشون میبرن.

و بعد راه افتاد و رفت.

عین یه پیرمرد دانا که بخواد بهت یه دریافت مهمی رو از زندگی بگه!